Urodzinowo i nie tylko-kocham Alę.

Alu,

nikt tak dobrze Cię nie zrozumie.  Tylko dwulatek wie, jak ciężka to praca, być dwulatkiem. Rodzice mówią,że rozumieją, że wiedzą, że wspierają, ale co oni tam mogą wiedzieć. Każdego dnia, gdy zasypiam widzę wielką cyfrę 2, a ona mówi mi, czego jeszcze nie zrobiłem, by zasłużyć na miano dwulatka. Dziś na przykład musiałem dać czadu publicznie, piszczeć, skakać, płakać… Męczące jest histeryzowanie. Ale dałem radę i jestem o oczko wyżej. A ty,Alu? Ile zdobyłaś już sprawności? Jesteś ode mnie starsza,mądrzejsza, więcej przeżyłaś, widziałaś, znasz życie lepiej. Dlatego dziś, w DNIU TWOICH URODZIN, chcę Ci życzyć, by było lżej, by bycie dwulatkiem nie różniło się niczym od bycia roczniakiem. By sikanie na nocnik było proste jak do pieluchy, by "proszę" i "dziękuję" wymawiało się tak łatwo jak "gugu" i "dada", a malowanie po kanapie nie spotykało się ze zdziwieniem rodziców. No i żeby jeszcze długo rozumieli,że "psjdofhdhgj" oznacza "chcę banana", a "dfhdghusdgh" "zaraz wracam".

Po prostu… Niech życie mlekiem Ci płynie…

Wkrótce idziesz do żłobka. Nie martw się, tam jest czadowo.Dużo fajnych dzieci, zabawek, zajęć. Tylko pamiętaj, jak ktoś Ci zabierze klocki, nie lej od razu. Narób rabanu,najlepiej piskiem. To zawsze działa. I nie smuć się,że mamusia idzie do pracy. Stamtąd się wraca-zawsze. Sprawdziłem. Przychodzi po mnie każdego dnia i znów jesteśmy razem. 
Dobra, muszę lecieć – obowiązki wzywają. Muszę coś zmajstrować, bo nudy… Mamusia mówi,że czas spać. Jest okazja…;)

Jeszcze raz wszystkiego najlepszego! Wkrótce się zobaczymy!
Twój na zawsze Antek.